اکران آنلاین دریچه‌ای به‌سوی گسترش مخاطبان
تاریخ انتشار: ۱۶ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۴۸۲۸۳
همشهری آنلاین-شهاب مهدوی: اسفند ۱۳۹۸ وقتی کرونا از راه رسید اکران فیلم در سالن‌های سینما عملا موضوعیتش را از دست داد. اکران آنلاین در چنین شرایطی به‌عنوان راهکاری برای دیده شدن فیلم‌های سینمایی مطرح شد. راهکاری از سر ناچاری برای فیلم‌های بلند سینمایی که راهی به پرده بزرگ سینما نداشتند درحالی‌که برای سینمای مستند، ماجرا شکل دیگری داشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مستندسازان که همیشه درگیر مشکلات اکران عمومی فیلم‌هایشان بودند از اکران آنلاین استقبال کردند. وقتی فیلم‌های مستند حاضر در جشنواره سینما حقیقت هم به‌صورت آنلاین به نمایش درآمدند و دیده شدند، فعالان سینمای مستند استقبال بیشتری از این شیوه عرضه و نمایش فیلم‌ها کردند. در عصر پلتفرم‌ها و در شرایطی که ظرفیت سالن‌های کشور با تولیدات سینمایی انطباقی ندارد و همیشه انبوهی فیلم پشت خط اکران می‌مانند، اکران آنلاین می‌تواند فرصت مغتنمی برای فیلم‌های مستند باشد که معمولا جایگاه مناسبی در اکران عمومی نمی‌یابند.
«گودال» به جشنواره «بوفالو» رسید نیمی از فروش امسال در انحصار ۷ فیلم کمدی؛ سینمای ایران تشنه طنز است جشنواره فیلم توکیو: جایزه کوروساوا برای ایناریتو و کوجی فوکادا اکران آنلاین مثل کارت عابر بانکهر قدر کارگردان‌های فیلم‌های سینمایی - داستانی نسبت به اکران آنلاین بی‌علاقه هستند، مستندسازان از این اکران استقبال می‌کنند و آن را فرصتی مغتنم برای دیده شدن آثارشان می‌دانند. به‌خصوص اینکه فیلم مستند، به‌سختی و صرفا از دریچه گروه هنر و تجربه امکان نمایش روی پرده بزرگ سینما را به‌دست می‌آورد و در چنین شرایطی اکران آنلاین فرصتی است برای گسترش مخاطبان سینمایی که معمولا در اکران مهجور واقع می‌شود.
رضا عاطفی، کارگردان مستند «پدرم ایران، مادرم ایران» درباره تأثیر اکرانهای آنلاین بر افزایش مخاطبان سینمای مستند گفت: پس از کرونا روی آوردن به اکرانهای آنلاین اتفاقی اجتناب‌ناپذیر بود و نکته دیگری که این اواخر از مهم‌ترین رویکردهای انجمن کارگردانان سینمای مستند و مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی بوده، افزایش مخاطبان مستند است. هدف ما همیشه این بوده که مستند از میان مخاطبان خاص خود فراتر رفته و میان عموم مردم جا بیفتد.
او ادامه داد: طرح «اکران حقیقت» مرکز گسترش نیز در این مدت توانست در میان مستندسازان و علاقه‌مندان به سینمای مستند موفق باشد اما همچنان برای ورود مخاطب عام به علاقه‌مندان به مستند راه باقی است. برای علاقه‌مندی عموم مردم به سینمای مستند باید آشنایی درستی با این گونه از سینما از طریق متولیان آن برای مردم رخ دهد و جایی مانند مرکز گسترش باید پایگاه‌های اجتماعی که مردم بیش از همه با آنها در ارتباط هستند را شناسایی و از آن طریق مردم را با سینمای مستند آشنا کند. به هر صورت مردم تا ندانند که چنین امکانی برای تماشای مستند شکل گرفته است علاقه‌مند به تماشای آثار سینمای مستند نمی‌شوند.
این مستندساز در ادامه صحبت‌های خود درباره اکرانهای آنلاین، بیان کرد: اکرانهای آنلاین مانند کارت عابر بانک می‌ماند، زمانی مردم ورود این کارت‌ها و تراکنش از آن طریق را به رسمیت نمی‌شناختند اما امروز عضوی غیرقابل حذف از کیف پول مردم است. درباره نمایش آثار به‌صورت آنلاین نیز از زمانی که پلتفرم‌ها پا به این عرصه گذاشته‌اند، راه برای گسترش مخاطبان آن به‌ویژه در حوزه مستند باز است. امروز مردم بیش از پیش اکانت‌های پلتفرم‌های شبکه نمایش خانگی را خریداری می‌کنند و مخاطب آثار آنها هستند، حتی شاید بیشتر از تلویزیون و اگر دقت کنیم خواهیم دید که در این پلتفرم‌ها آثار سینمای ایران و دنیا در هرگونه‌ای چقدر با بسته‌بندی‌های درست به مخاطب ارائه می‌شود.
ظرفیتی به نام اکران آنلاینمدیر پردیس سینما آزادی نیز معتقد است اکرانهای آنلاین می‌تواند مفید و کمک‌کننده باشد اما این شیوه ارائه آثار درست و با برنامه نیست چرا که یک اثر یا باید اکران آنلاین شود یا به سالن سینما برود.
سجاد نوروزی درباره شرایط اکرانهای آنلاین و تأثیر آن بر بهبود وضعیت سینما گفت: این نکته مهم است که ابتدا باید بدانیم نگاه ما نسبت به مسئله اکران و توزیع آثار چگونه است. در سینمای ایران عمده آثار در بخش خصوصی تولید می‌شود و متأسفانه برنامه مشخص، مدون و حساب شده‌ای درباره نمایش و توزیع آثار را ما شاهد نیستیم و فکر می‌کنم حتی در نهادهای صنفی که در سینما داریم نیز نگاه تخصصی به موضوع اکران فیلم‌های سینمایی وجود ندارد. در نهایت به‌دلیل نبود برنامه‌ای برای اکران، هر تصمیمی برای نمایش یک اثر گرفته می‌شود و هر فیلمی که توانایی اکران در هر دو حالت آنلاین و غیرآنلاین یا هر حالتی که دوست دارد، پیش می‌برد.
این مدیر سینمایی درباره نگاه علمی که می‌توان به مسئله اکرانهای آنلاین داشت، عنوان کرد: اگر بخواهیم علمی و تخصصی به این موضوع نگاه کنیم؛ توزیع، اکران و تبلیغات زنجیره‌ای به هم پیوسته‌اند و در کمپانی‌های بزرگ بودجه تبلیغات برابر با بودجه تولید است تا درنهایت با یک برنامه نظام‌مند یک اثر به سوددهی اقتصادی برسد که بخشی از آن اکران در سینما، بخشی فروش حق نمایش اثر به‌صورت آنلاین و موارد دیگر است. اما متأسفانه این را باید بپذیریم که امروز ما به این قاعده نظام‌مند و حساب شده در توزیع آثار نرسیده‌ایم و چنین برنامه‌هایی نداریم. این نکته را باید بدانیم که اکرانهای آنلاین برای صنعت سینما مفیدند اما درصورتی که ما به این درک برسیم که چه آثاری مناسب اکران آنلاین است و چه آثاری مناسب اکران در سالن‌های سینماست. من معتقدم اینکه یک اثر هم در سینما اکران می‌شود و هم به اکران آنلاین می‌رود شیوه درستی نیست.
به‌گفته نوروزی در میان تمامی این بحث‌ها نکته‌ای که از اهمیت بالایی برخوردار است و همیشه نسبت به آن بی‌توجهی می‌شود، ذائقه مخاطب است. مدیر سینما آزادی در بخش دیگری از صحبت‌های خود درباره تأثیری که اکرانهای آنلاین بر سینمای مستند داشته است، توضیح داد: اکرانهای آنلاین به سینمای مستند کمک کرده است چراکه در تمام دنیا الزامی برای نمایش آثار مستند در سالن‌های سینما وجود ندارد و باید ظرفیت‌هایی وجود داشته باشد تا اثری به سالن سینما رود اما باز هم باید سلیقه و خواست مخاطب را درنظر گرفت؛ مسئله‌ای که بیش از هر موضوع دیگری باید مورد توجه قرار بگیرد.
او ادامه داد: درنهایت منظور من از نیاز به‌وجود یک برنامه برای شکل‌های متفاوت نمایش آثار این است که باید یکسری پیشرفت‌های علمی و تئوریک در نظام توزیع فیلم‌ها رخ دهد مانند نظام بازاریابی، نظام جذب مخاطب و ... چراکه در این صورت است که توزیع معنا پیدا می‌کند؛ حال می‌خواهد آنلاین باشد یا غیرآنلاین. ما باید ابتدا بدانیم که آثار را چگونه به مخاطب ارائه دهیم به این معنی که هر اثری مناسب چه نوع نمایشی است. البته که این را هم باید بگویم این شیوه اکران آنلاین نیز ابداع ماست چراکه در هیچ کجای دنیا آثار را به این صورت اکران نمی‌کنند و افراد تنها با خرید اشتراک دوره‌ای یک پلتفرم به تمام آثار آن پلتفرم دسترسی پیدا می‌کنند. اکران آنلاین روند طبیعی و ماهیت سینمای ایران را تحت‌الشعاع قرار داده است. یک فیلم یا باید به اکران آنلاین رود و یا در سینماها اکران شود، این شیوه فعلی اکران آثار که شاهد آن هستیم صرفا برای درآوردن پول بیشتر است. شاید این گزاره درست باشد که مخاطب سینما کاهش یافته اما دلیل آن وجوه متفاوتی است که صنعت تفریح و سرگرمی پیدا کرده و من همچنان معتقدم محل تماشای فیلم سینمایی در سالن سینماست.
کد خبر 710586 منبع: روزنامه همشهری برچسب‌ها كرونا در ايران سینمای مستند آنلاین سینمای ایرانمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: كرونا در ايران سینمای مستند آنلاین سینمای ایران اکران های آنلاین اکران آنلاین سینمای مستند سینمای ایران پلتفرم ها فیلم ها یک اثر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۴۸۲۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روزی که پل شریدر فیلمساز معروف آمریکایی به تهران آمد
پل شریدر که به زودی با جدیدترین فیلمش راهی جشنواره کن می‌شود، پنج سال قبل در چنین روزی به بهانه حشنواره جهانی فیلم فجر در تهران حضور داشت و از سینمای ایران و آینده سینما صحبت کرد.
به گزارش ایسنا، تا پیش از شیوع کرونا و تغییرات مدیریتی در سینما، چند سالی بود که جشنواره فیلم فجر نه فقط در بهمن‌ماه بلکه در اردیبهشت‌ماه با ساختار و شمایلی متفاوت برگزار می‌شد و میزبان سینماگران و فیلم‌هایی از کشورهای دیگر بود.
جشنواره جهانی فجر با وجود برخی انتقادهایی که در داخل کشور نسبت به آن مطرح می‌شد، جایگاهی پیدا کرده بود که در همان چند دوره‌ی برگزاری چهره‌های بنامی از سینمای دنیا را به ایران کشاند از جمله پل ژوزف شریدر که درست در همین روز چهارم اردیبهشت‌ماه در نشستی خبری در پردیس سینمایی چارسو مقابل خبرنگاران ایرانی نشست.
شریدر -فیلمنامه‌نویس و کارگردان مشهور امریکایی - که فیلمنامه‌های «راننده تاکسی» و «گاو خشمگین» ساخته مارتین اسکورسیزی را نوشته و در روزهای گذشته فیلم جدیدش با نام «اوه، کانادا» به بخش مسابقه اصلی جشنواره کن راه یافته است، اردیبهشت سال ۱۳۹۸ به جشنواره جهانی فجر در تهران آمد و پس از برگزاری یک کارگاه فیلمنامه نویسی، در یک نشست خبری پاسخگوی سوال اهالی رسانه شد.
او در آن نشست با اشاره به اینکه «در دنیا چند فستیوال هستند که می‌توان جشنواره جهانی فجر را با آنها مقایسه کرد مثل جشنواره تورنتو ولی از ابعاد این جشنواره و تعداد فیلم‌های حاضر در آن شگفت‌زده شدم» درباره آشنایی خود با سینمای ایران گفته بود: «درباره جایگاه سینمای ایران که تردیدی نیست چون جایگاه ویژه‌ای دارد. در ۱۵ سال گذشته (تا سال ۱۳۹۸) سه نهضت ملی سینمای ایران، رومانی و آرژانتین شکل گرفته و همیشه این انتظار می‌رود که در هر جشنواره‌ای از سینمای ایران فیلمی حضور داشته باشد. برای بیشتر ما در غرب، سینمای ایران با کیارستمی شروع شد ولی بعد به فرهادی رسیدیم و حالا هم فیلم‌های دیگری هستند. یکی از دوستان من گادفری چیشایر (منتقد آمریکایی) است که فیلم‌های ایرانی زیادی دیده و کتابی درباره سینمای ایران می‌نویسد و به من فیلم‌های ایرانی پیشنهاد می‌دهد.»
شریدر که سال گذشته در جشنواره فیلم ونیز با دریافت جایزه یک عمر دستاورد هنری تقدر شد، درباره آینده سینما با وجود شبکه‌های مختلف و کمپانی‌هایی مثل نتفلیکس بیان کرده بود: «من فکر می‌کنم در این صد سال هرچه آموختیم خیلی به کارمان نیاید چون همه چیز تغییر کرده، مدت زمان فیلم‌ها عوض شده و اینکه کجا فیلم ببینیم و چگونگی پخش و عرضه، همگی تغییر کرده است. قبلاً فکر می‌کردم در یک مقطع گذار هستیم ولی الان فکر می‌کنم در یک مقطع گذار دائم هستیم. الان دیگر بازار هدف، آمریکایی‌ها نیستند بلکه برای چینی‌ها می‌سازیم.»
وی همچنین با اشاره به رشد روزافزون تکنولوژی گفته بود: «در حالی‌که فیلم‌ها منحصر به کلاس خاصی از فیلم‌سازان بودند، تکنولوژی این مرزها را شکسته و هر کسی می‌تواند فیلم بسازد. پس خبر خوب برای آینده سینما این است که هر کسی می‌تواند فیلم بسازد ولی خبر بد این است که دیگر نمی‌شود امرار معاش کرد.»
شریدر در بخشی دیگر از آن نشست درباره اینکه به نظر می‌رسد شناختش از سینمای ایران بیشتر با فیلمسازانی باشد که به نوعی سیاسی شناخته شده‌اند، بیان کرده بود: «تا جایی که من می‌دانم دو نوع سینما در ایران وجود دارد؛ یکی برای مجامع عمومی است و یکی هم داخلی و من بیشتر فیلم‌هایی را دیده‌ام که بیرون نمایش داشته‌اند، اما فیلم‌هایی را که درباره جنگ بوده چون خارج از کشور چندان نمایشی نداشته مسلماً ندیده‌ام. شما مثل فیلیپین دو سینمای داخلی و خارجی دارید و به همین دلیل دو جشنواره فجر هم دارید. با این حال من هیچ‌کدام از کارگردان‌ها مثل کیارستمی، فرهادی و پناهی را سیاسی نمی‌دانم ولی می‌دانم فیلم‌های سیاسی جذابی می‌شود اینجا ساخت.
این فیلمساز امریکایی در آن مقطع در واکنش به تحریم‌های رییس جمهور وقت ایالات متحده (دونالد ترامپ) علیه ایران و آسیب‌های آن به هنرمندان و سینما با ابراز تأسف از تحریم‌ها اظهار کرده بود: «الان دورانی است که نمی‌شود به امریکایی بودن افتخار کرد، در حالی که من همیشه و حتی زمان جنگ ویتنام به آمریکایی بودنم افتخار می‌کردم. در حال حاضر آنچه پیش آمده به بهانه تغییر رژیم ایران و در واقع برای دستیابی به نفت و منابع طبیعی شما است و این چیزی است که در ۱۰۰ سال گذشته وجود داشته و تأثیر یک هنرمند در مقایسه با ماشین پروپاگاندا خیلی اندک است. به همین دلیل به نظرم این وضعیت بسیار عذاب‌آور است.»
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: اعتراض سینماگر مطرح آمریکایی به فهرست برترین فیلم‌های تاریخ سینما اعلام فیلم‌های حاضر در جشنواره کن ۲۰۲۴ ؛ ایران هیچ نماینده‌ای ندارد غافلگیری‌های جشنواره کن ۷۷ برای عاشقان سینما
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد